مطالعه اثر مدلسازی بار بر جایابی خازن به منظور کاهش تلفات در سیستم‏های توزیع

در این پایان نامه اثر مدلسازی بار بر جایابی خازن به منظور کاهش تلفات در سیستم‏های توزیع قدرت بررسی شده است. هدف، بررسی اثر مدل‏های بار استاتیکی وابسته به ولتاژ بر جایابی خازن در سیستم های توزیع است. سیستم توزیع پیوند بین سیستم قدرت و مصرف کننده است، در سیستم‏های توزیع با دور شدن از پست، ولتاژ باس‏ها کاهش می‏یابد و تلفات نیز بیشتر می‏شود. دلیل کاهش ولتاژ و تلفات بالا، میزان ناکافی توان راکتیو می‏باشد. یکی ازساده‏ترین روش‏ها برای جبرانسازی توان راکتیو و کاهش تلفات، جایابی خازن در سیستم‏های توزیع است که درآن قسمتی از توان راکتیو موردنیاز بارها توسط خازن ها تولید می شود و بدین طریق توان راکتیو عبوری از خطوط کاهش می یابد و در نتیجه تلفات راکتیو و در نهایت تلفات کل سیستم کاهش می یابد. هدف، شناسایی مکان و اندازه بهینه خازن‏های موازی قرارگرفته در سیستم توزیع در حضور مدل‏های بار وابسته به ولتاژ است. در اغلب مطالعات انجام شده، مدل بار توان ثابت فرض می‏شود. چون بارها الزاما توان ثابت نیستند، چنین فرضی نمی تواند موثر باشد و ممکن است درمطالعات کاهش تلفات و غیره به نتایج نادرست منجر شود. نشان داده شده که جایابی خازن براساس چنین فرضیاتی نمی‏تواند برای پیاده سازی موثر باشد و همچنین مدل‏های بار می‏توانند بر مکان و اندازه خازن نصب شده تاثیر بگذارند. برای شناسایی مکان و اندازه بهینه خازن‏های موازی دو فرایند استفاده شده است: در مرحله اول پخش بار قبل از جبرانسازی انجام می‏شود. براساس حل پخش بار، ضریب حساسیت تلفات (lsf) مکان‏های مختلف را برای جبرانسازی تعیین می‏کند و از شاخص lsf شماره باس‏های کاندید مشخص می‏شود. در مرحله دوم الگوریتم بهینه‏سازی اجتماع ذرات (pso) بکار برده شده تا اندازه خازن‏ها را برای کمینه‏سازی تابع هزینه تعیین نماید. از نتایج بدست آمده برای جایابی خازن در مدل‏های بار مختلف، لزوم بکارگیری مدل‏های دقیق و قوی برای بار مصرفی و سایر اجزای سیستم قدرت برای رسیدن به نتایج مطلوبتر در مطالعات کاهش تلفات و پخش بار شبکه‏های توزیع به وضوح دیده می‏شود